Ο Φρίξος και η Έλλη

Ο Φρίξος και η Έλλη ήταν παιδιά του Αθάμαντα βασιλιά της Βοιωτίας, και της Νεφέλης που δυστυχώς είχε πεθάνει. Ο βασιλιάς ξαναπαντρεύτηκε την Ινώ και έκανε άλλους δύο γιους.
   Η Ινώ ήταν πολύ ζηλιάρα και πονηρή και μυστικά μισούσε τα παιδιά του άντρα της, γιατί φοβόταν πως θα κληρονομήσουν το βασίλιο και θα άφηναν τα δικά της παιδιά χωρίς τίποτα. Έτσι, άρχισε να σκέφτεται πως θα τα ξεφορτωθεί.
   Πήγε στους αγρότες και τους είπε ότι το σιτάρι τους θα είναι πιο νόστιμο αν βράσουν τους σπόρους πριν τους φυτέψουν. Οι αγρότες πίστεψαν την βασίλισσά τους. Φυσικά, οι σπόροι καταστράφηκαν και τίποτα δεν θα φύτρωνε. Ο βασιλιάς ανυσηχώντας για την καταστραμένη σοδειά, αποφάσισε να στείλει ανθρώπους στο μαντείο των Δελφών για συμβουλή.
   Η Ινώ τους πλήρωσε όμως για να πουν ψέματα στον βασιλιά. Όταν επέστρεψαν είπαν στον Αθάμαντα οτι η Πυθία τους είπε: "ο Φρίξος και η Έλλη πρέπει να θυσιαστούν για να βγάλει η γη καλή σοδειά."
   Ο Αθάμαντας δεν είχε άλλη εκλογή, εκτός από το να κάνει ό,τι του είπε το μαντείο. Την τελευταία στιγμή, όταν τα παιδιά κόντευαν να θυσιαστούν, η μητέρα τους Νεφέλη, που μετά το θάνατό της είχε γίνει Θεά, τα πήρε και τα τοποθέτησε πάνω σε ένα κριάρι.
  Το κριάρι αυτό είχε χρυσόμαλλο δέρμα και μεγάλα φτερά, και ήταν δώρο στην Νεφέλη από τον Ερμή. Το κριάρι πέταξε μακρυά και πάνω από την θάλασσα. Σε ένα στενό τμήμα του νέρου, η Έλλη, που ποτέ πριν δεν είχε δει θάλασσα, έσκυψε για να δει καλύτερα και έπεσε. Αυτή η περιοχή πήρε το όνομά της, ονομάστηκε Ελλήσποντος. 
   Ο Φρίξος κατάλειξε στην Κολχίδα όπου θυσίασε το κριάρι στον θεό Δία και έδωσε το χρυσόμαλλο δέρμα του στον βασιλιά Αιήτη σαν δώρο για την φιλοξενία του. Αργότερα παντρεύτηκε την κόρη του βασιλιά, την Χαλκιόπη.
   Ο Αιήτης όμως άκουσε έναν χρησμό ότι κάποιος θα τον σκοτώσει και πιστεύοντας ότι είναι ο Φρίξος έβαλε και τον σκότωσαν.